กะหลาป๋า ๑ หมายถึง น. ชื่อเมืองในเกาะชวาสมัยโบราณ ต่อมาเรียก ปัตตาเวีย,ปัจจุบันชื่อ จาการ์ตา; เรียกหมวกชนิดหนึ่งสานด้วยไม้ไผ่อย่างละเอียด รูปทรงสูง ผู้หญิงนิยมใช้ในเวลาแข่งเรือมีดอกไม้จีนเสียบ เป็นของเก่าในสมัยต้นรัชกาลที่ ๕ ขึ้นไปว่า หมวกกะหลาป๋า; เรียกขวดแก้วสำหรับใช้ใส่น้ำอบทรงกระบอกแปดเหลี่ยม มีสีต่าง ๆ มีจุกแก้ว เถาหนึ่งมี๓ ใบ ว่า ขวดกะหลาป๋า.
น. ชื่อชมพู่พันธุ์หนึ่งของชนิด Syzygium samalangense (Blume)Merr. et L.M. Perry ผลสีเขียว รสหวาน เรียกว่า ชมพู่กะหลาป๋าเป็นพรรณไม้ชวา.
น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Brassica oleracea L. ในวงศ์ Cruciferaeมีหลายพันธุ์ เช่น กะหล่าปลี หรือ กะหล่าใบ (B. oleracea L. var.capitata L.) กะหล่าดอก หรือ กะหล่าต้น (B. oleracea L. var.botrytis L.) กะหล่าดาว หรือ กะหล่าหัวลําต้น[B. oleracea L. var.gemmifera (DC.) Thell.] และ กะหล่าปม (B. oleracea L. var.gongylodes L.).
ก. แสดงกิริยาท่าทางหรือพูดจาประจบประแจงเกินงาม.
น. ใบและช่อดอกเพศเมียของกัญชาที่แห้ง ใช้สูบปนกับยาสูบ.
ก. หลุก ๆ หลิก ๆ.
น. ไข่หํา, ลูกอัณฑะ.
น. ชื่อมะเขือพันธุ์หนึ่งของชนิด Solanum melongena L.